Stadtpfarrkirche Mariae Himmelfahrt

De Mariä Himmelfahrt, die lokaal bekendstaat als de Stadtpfarrkirche Mariae Himmelfahrt, is een fascinerend architectonisch juweel in het hart van Weilheim in Oberbayern, Beieren. Deze indrukwekkende katholieke parochiekerk staat trots op de Marienplatz en biedt bezoekers een blik op de rijke geschiedenis en kunst die deze regio kenmerken. Als een van de grootste heilige gebouwen in het gebied Pfaffenwinkel, getuigt Mariä Himmelfahrt van de blijvende geest en culturele erfenis van Beieren.

De Historische Reis van Mariä Himmelfahrt

De oorsprong van Mariä Himmelfahrt gaat terug naar de 13e en 14e eeuw toen de voorganger in gotische stijl werd gebouwd. Het huidige bouwwerk dankt zijn bestaan echter aan een fascinerende periode van transformatie tijdens de Dertigjarige Oorlog. In 1624 werd de oorspronkelijke kerk grotendeels gesloopt, waarbij alleen de toren werd gespaard, die in 1573 door Hans Guggemoos was voorzien van een kenmerkende uivormige koepel. Deze architectonische evolutie werd geleid door Bartholomäus Steinle, die samen met de beroemde beeldhouwer en architect Hans Krumpper de nieuwe kerk tussen 1624 en 1628 bouwde. Het resultaat was een opvallend voorbeeld van maniërisme, dat de kloof tussen renaissance en barok overbrugt.

Het ontwerp van de kerk was geïnspireerd op de Jezuïetenkerk St. Michael in München, waarmee het de eerste zelfdragende muur-pijlerkerk in een Zuid-Duitse provinciestad werd. Deze innovatie markeerde een belangrijke architectonische prestatie en toonde de omarming van de regio van zich ontwikkelende artistieke trends. De meest recente renovatie van de kerk in 2004 omvatte de installatie van zes nieuwe klokken, die bijdragen aan de al indrukwekkende auditieve aanwezigheid.

Een Architectonisch Wonder

Extern presenteert Mariä Himmelfahrt een harmonieuze mix van historische lagen. Terwijl overblijfselen van de Romaanse voorganger aan de voet van de toren blijven bestaan, staat de huidige structuur, voltooid in 1631, als een getuigenis van het vakmanschap van die tijd. De architectuur en stucwerk worden toegeschreven aan Georg Praun van de nabijgelegen Wessobrunner School, die een naadloze integratie van vorm en functie laat zien. De kerk strekt zich uit over ongeveer 45 meter in lengte en 25 meter in breedte, wat een imposante maar uitnodigende aanwezigheid creëert.

De toren, met zijn indrukwekkende uitzicht over de stad, huisvestte ooit de kamer van de torenwachter en bood een panoramisch perspectief van Weilheim. Dit uitkijkpunt onderstreept de historische rol van de kerk als zowel een spiritueel als gemeenschappelijk baken.

Binnen in het Heiligdom

Bij binnenkomst in Mariä Himmelfahrt worden bezoekers verwelkomd door een tongewelfde muur-pijlerkerk van middelgroot formaat, gekenmerkt door zijn elegante ontwerp en ingewikkelde details. Het schip bestaat uit vier traveeën, waarbij de meest westelijke travee wordt bedekt door een orgelgalerij. Korinthische pilasters, geplaatst op hoge sokkels, ondersteunen de kroonlijsten die het platte, segmentvormige tongewelf dragen.

Het interieur wordt verder verrijkt door drie zijkapellen aan elke kant van het schip, elk met oostwaarts gerichte altaren. Deze kapellen zijn bedekt met afgeplatte dwarsgewelven, wat bijdraagt aan de ruimtelijke complexiteit. Het koor daarentegen vertoont een meer verticale oriëntatie en culmineert in een altaarhuis met een vijfachtste sluiting en een koepel. Deze koepel vertegenwoordigt het eerste achthoekige kloosterveld met een lantaarn gebouwd door Duitsers ten noorden van de Alpen, mogelijk geïnspireerd door de kathedraal van Salzburg en de St. Michaelkerk in München.

Een Tapisserie van Kunst en Geloof

Het interieur van de kerk is een schatkamer van kunst en geschiedenis. Het stucwerk is de vroegst verifieerbare creatie van de Wessobrunner School, waarschijnlijk gemaakt door Jörg Schmuzer. De fresco's, geschilderd door de Weilheimse kunstenaars Elias Greuter de Oudere en zijn zoon Johann in 1627, behoren tot de vroegste monumentale plafondschilderingen in Duitsland. Ze beelden de aartsengel Michaël uit die triomfeert over Lucifer onder het waakzame oog van Maria, een motief dat kenmerkend is voor de Contrareformatie.

Een uniek kenmerk zijn de fresco's in de koepel boven het altaar, die de zeven aartsengelen van de Orthodoxe Kerk samen met de Maagd Maria illustreren, wat de hedendaagse theologische invloeden weerspiegelt. De altaren, die verschillende stijlepochen beslaan, omvatten een hoogaltaarschilderij van Johann Ulrich Loth, geïnspireerd door Peter Paul Rubens, en zijaltaren vervaardigd door Franz Xaver Schmädl in de rococostijl.

De kerk herbergt ook de grootste barokke monstrans van Duitsland, de Wurzel-Jesse-Monstranz, vervaardigd door Joseph Anton Kipfinger, wat bijdraagt aan zijn rijke liturgische erfgoed.

De Klank van Geschiedenis

De geschiedenis van de orgels van de kerk gaat terug tot de 17e eeuw, waarbij het huidige orgel, gebouwd door Max Offner in 1970, verschillende aanpassingen heeft ondergaan om zijn klank te verbeteren. Er zijn plannen voor een nieuw orgel, waarbij bijdragen van de gerenommeerde Jean Guillou worden betrokken, wat een voortzetting van de muzikale erfenis van de kerk belooft.

Een Klokkenspel voor de Eeuwen

De zes klokken van de kerk, gegoten in 2004 door de Grassmayr-klokkengieterij, vertegenwoordigen het eerste ensemble van deze fabrikant in Beieren. Elke klok is versierd met een friesachtig vlak reliëf dat het Alpenpanorama vastlegt, wat de spirituele en geografische identiteit van de regio symboliseert.

Tot slot is Mariä Himmelfahrt meer dan alleen een kerk; het is een levendige tapisserie van geschiedenis, kunst en geloof. De muren weerklinken met verhalen van veerkracht en innovatie, en nodigen bezoekers uit om te verkennen en na te denken over de culturele erfenis van Weilheim in Oberbayern. Of je nu een liefhebber van architectuur bent, een geschiedenisfanaat of een zoeker naar spirituele troost, deze opmerkelijke kerk belooft een onvergetelijke reis door tijd en traditie.